νεικέω

νεικ-έω, [tense] fut.

A

-έσω Il.10.115

: [tense] aor. ἐνείκεσα, [dialect] Ep. νείκεσσα or νείκεσα, 3.38, 10.158: also [tense] pres. [full] νεικείω 2.277, etc.; subj. νεικείῃσι, νεικείῃ, 1.579, Hes.Op.332; part.

νεικείουσα Theoc.1.35

: [tense] impf.

νείκειον Od.22.26

; iterat.

νεικείεσκον Il.4.241

: ([etym.] νεῖκος):—quarrel, wrangle with one,

μή μοι ὀπίσσω νεικείῃ Od.17.189

; ἔριδος πέρι θυμοβόροιο νεικεῦσ' ἀλλήλῃσι quarrel one with another, Il.20.254;

ἐνείκεον εἵνεκα ποινῆς 18.498

: c. acc. cogn.,

νείκεα . . νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον 20.252

; νεικέσκομεν οἴω, we two alone strove with him, is prob. corrupt in Od.11.512 (

νικάσκομεν Aristarch.

): abs. in part.

νεικέων Hdt.9.55

.

II trans., chide, rail at, upbraid, c. acc. pers., Il.1.521, al.;

Ἀγαμέμνονα ν. μύθῳ 2.224

; αἰσχροῖς, ὀνειδείοις, χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν, 3.38, 21.480, Od.22.225, etc.; ὃς νείκεσσε θεάς . . , τὴν δ' ᾔνησ' [Paris] insulted the goddesses (Hera and Athena), but praised the other ([place name] Aphrodite), Il.24.29.—[dialect] Ep. Verb, used twice by Hdt., 8.125, 9.55; not in [dialect] Att.: in later Prose, LXXPr.10.12, al.